شوخی

گل گندم

ما یادمان رفت

دل شکسته

لذت بی پرده و ناب!
دقایق زجرآور من
به مرداب عشق تو فرو می خزند
و تو نیلوفر آن مردابی
*
ریشه در مرداب!
عشق را در اعماق فرو رفته ای
و من عشق را به گلبرگ تنت
شبنم شرم آگین گناه
لیز می خورم
*
عاشق دل شکسته!
این بار که آمده بودم
دلم را شکستی!
 

از آن شبی که بهار آمده بود ...

لطیف خفته

خواب

خواب‌های عینکی

دهلیز تنهایی

کله‌پاچه‌ی روزمرگی

سنگواره‌ی عشق

وقتی بهار
با سرانگشت بارانی خویش
تار عنکبوت قلب مرا می‌نواخت
تو در کنار پنجره بودی
از نغمه‌ی غم‌انگیز این چنگ شکسته
به گریه افتادی
نغمه‌ای که می‌خواند
«آنچه بر قلب من
گرد کرده می‌بینی
ابر خاکستری نیست
که بر عشق بی‌دریغ تو اشک بارد
آنچه بر دل من تنیده می‌بینی
تار عنکبوتی است
که تو را به چسبناکی لزج لحظه‌ها
محصور می‌کند»
ساعتی بعد که رفته بودی
آینه از من پرسید
«به عنکبوت‌های مغز خود بیاندیش
شده هیچ با چشم‌هایت
اشک‌های باران بباری
و تارهایی که بافیده‌اند را
به سرمانی تیز آب‌ها بشویی؟»
و من وقیحانه فریاد کشیدم «هرگز»
«هرگز»
سنگواره‌ی عشق تو کامل شده بود
 

سلام

بوسه‌ی ناتمام

- غروب ستاره‌ی من نزدیک است
- آن پهنه را بنگر ...
- وسعت بی‌ستاره‌ایست
- و تو
به غروب ستاره‌ی خویش می‌اندیشی
- و من هنوز
به کسی که دوستم دارد
یک بوسه بدهکارم
 

دوشیزه‌ی گناه

دشمن خویش

آه! تو

یک مشت آب

پرنده‌ی ماهیخوار
آرام باش توفان نمی‌شود
آخر می‌دانی
اینجا سال‌هاست که هیچ رودی
خروشی نکرده است
برای من اما کاش
در طول این همه سال
فقط یک دست آری فقط یک دست
این حرف را مثل مشتی آب
به صورت من پاشیده بود
مثل مشتی آب که خواب بوده‌ام
 

لیلی

کرم‌ها و گنجشک‌ها

ماه و پلنگ

عاقبت‌اندیش

آینه را بنگر
دندان‌هایت را
در پس این صورت زیبا
هیچ صدفی را تضمین نکرده‌اند
که مروارید درشتی نهفته باشد
به فکر پهنه‌های بی‌صدف باش
 

تو! چهره‌ی مه‌آلود!

1. تو! چهره می آلود
2. کرم ها و گنجشک ها
3. ماه و پلنگ
4. عاقبت اندیش
5. یک مشت آب
6. لیلی
7. دشمن خویش
8. آه! تو
9. سلام
10. بوسه ناتمام
11. دوشیزه گناهان
12. سنگواره عشق
13. کله پاچه روزمرگی
14. خواب های عینکی
15. دهلیز تنهایی

عاشقانه های مرده

1. خواب
2. از آن شبی که بهار...
3. لطیف خفته
4. ما یادمان رفت
5. دل شکسته
6. شوخی
7. گل گندم
8. شبی با فروغ
9. رنگ بی رنگی
10. حباب
11. عشق
12. شعر ناتمام
13. پیرانه سر

8-

نهال خانه ،
تناور شد .
شکفته برگ و گل آویز و سایه پرور شد .
درخت خشک کهنسال باغ هم ، روزی ،
شکفته برگ و ،
گل آویز و ،
سایه پرور بود .

9-

دریچه ،
باز شد .
دریچه ،
بسته شد .
هوا ،
هوای دلپذیر بود .
ولی دل قدیم من کجا شده است ؟

6-

شبی از شب ها :
نطفه ی خاطره ای بست زمین
 که از آن خون رویید
و زمین از وحشت لرزید

7-

دوک ،
می چرخد .
خیش ،
می بندد شیاری بر جبین خاک .
روستا ،
اندیشمند روزگار سخت آینده است .

4-

شبی از شب ها :
 آیه ای نازل شد ،
بر شهیدی که از او بانگ رسالت برمیخاست.
و من ایمان آوردم
 که رسول ، انسان بود .
 

5-

شبی از شب ها :
 سایه از سایه ،
شب از شب پرسید :
 - " آسمان ،
همچنان تلخ و مکدر خواهد ماند ؟ "
آسمان ،
- با آنان
که طلسم خویشند -
همچنان تلخ و مکدر خواهد ماند.

3-

شبی از شب ها :
نه چراغی می سوخت
نه صدایی بر می خاست
خانه و
کوچه و
 شهر
لقمه ی خاموشی .
به گمانم ، مرگ ، آن شب ، فرمان می راند