روانشناسی مُدرن

از سماورهاي قديمي گرفته تا استكان‌هايي كه حالا فقط در سفره خانه‌هاي سنتي پيدا مي‌شود در اين موزه جمع شده و در انتظار بازديدكنندگاني است كه به گفته مسئول موزه كمتر به آنها سري مي‌زنند. چون اين موزه چنان كه بايد هنوز شناخته نشده و مراجعه‌كنندگان زيادي ندارد.

غرفه‌هاي اين تالار در ديوارهاي جانبي و به صورت جعبه آيينه‌اي سراسري ايجاد شده است. در طبقه همكف، داخل ويترين ها، دو سماور روسي، سيني نقره، پيمانه و جعبه چاي، چپق، كيسه توتون، قهوه خوري چيني، مشربه (ظرفي كه با آن آب مي‌نوشيدند) و دست نوشته‌هاي كاشف‌السلطنه در معرض ديد قرار گرفته‌است.

در ابتداي تالار، پلكاني چوبي نيز قرار دارد كه به طبقه بالاي موزه مي‌رود. در اين قسمت هم وسايلي مانند ظروف سفالي و زيورآلات و اشيايي ديگر از عصر اشكاني و سلجوقي و نيز اسناد و قباله، تسبيح، جاجيم، پيمانه شير، هاون چوبي، تغار كوچك چوبي و... به نمايش گذاشته شده است.

بعد از تماشاي اين قسمت مي‌رسيم به آخر اين تالار كه چند پله سنگي وجود دارد و مي‌رسد به مقبره مرحوم كاشف‌السلطنه. كاشف‌السلطنه كه او را پدر چاي ايران نيز مي‌نامند، كسي است كه كشت اين گياه را زمان قاجار در ايران رواج داده است.

او كه فارغ‌التحصيل دانشگاه سوربن بوده، در روزگار مظفرالدين شاه قاجار به‌عنوان سفير ايران در هندوستان منصوب مي‌شود و همين حكم سفارت برايش فضايي را فراهم مي‌كند كه با كشت چاي آشنا شود و آن را به ايران بياورد. اولين ايراني بوده كه با همت خود و در نقش يك بازرگان به فراگيري شيوه كاشت و مصرف چاي در ايران پرداخته و سپس لاهيجان را به‌واسطه آب و هواي مساعدش براي كشت چاي انتخاب كرده است. حالا هم كه اين شهر به‌عنوان مركز كشت چاي در ايران شناخته شده است.

البته رونق يافتن چاي به‌عنوان يك نوشيدني، سابقه​اي چندان طولاني در ايران ندارد و بنا بر آنچه در سفرنامه‌هاي مستشرقان آمده به سده هفدهم ميلادي باز مي‌گردد.

اما مي‌توان گفت در زمان قاجار نوشيدن چاي در ايران گسترش يافته و از همان موقع ماندگار شده است؛ آن هم چاي لاهيجان نه چاي احمد و كنيا. آن وقت‌ها صنعت چاي در ايران تازه شروع شده بود و قطعا قرابتي با داستان‌هاي تلخ چند سال اخير نداشته است.

از طرف ديگر نوشيدني‌هايي مثل نسكافه و هات چاكلت هم هنوز پايشان به ايران باز نشده بود. ايراني‌ها سماورشان را به راه مي‌كردند و دور هم مي‌نشستند تا چاي بخورند. چاي بخشي از خاطراتشان است. از خاطره خواستگاري‌هاي مادربزرگ‌ها گرفته تا ديگر جلسات شاد و غم‌شان. به​ هرحال​اگر گذرتان به لاهيجان افتاد، بد نيست علاوه بر ديدن مزارع چاي سري هم به موزه‌ چاي و مزار پدر چاي ايران بزنيد.

حتي حوض‌ها و فواره‌هاي بلندشان كه چنگ مي‌اندازند به آسمان و آن عمارت قديمي سرتا پا سپيد كه آذين بسته شده است به گچكاري‌ها و آيينه‌كاري‌ها و نقاشي‌ها، منتظرند كه شما اين آخر هفته، قدم سر چشم‌شان بگذاريد و به ديدارشان بياييد.

پيشنهاد اين هفته‌مان را حدس زديد؟ پيشنهادمان باغ ارم شيراز است؛ باغي كه گرچه در سفرنامه‌هاي قرن‌هاي دهم و يازدهم هجري به آن اشاره شده است كه يعني مردم آن روزگار هم به ديدارش مي‌آمده‌اند اما به هر حال باغ زيبايي​اش را مديون دوره زنديه است كه نور چشم كريم‌خان زند شد و پس از آن مدتي در دست سران ايل قشقايي و قاجار بود و عمارت داخل آن هم در همان زمان ساخته شد.

باغ ارم بيش از 110 هزار مترمربع مساحت دارد و عمر طولاني‌اش باعث شده است در هر دوره تاريخي گياهاني جديد در آن كاشته شود و برخي از گياهان باغ، از كشورهاي ديگر به آن آورده شده‌اند و همين تنوع گونه‌هاست كه باعث شده است باغ به نمايشگاهي بي‌نظير از گل و گياه تبديل شود.

باغ ارم شيراز آنقدر معروف است كه وقتي پا به شيراز بگذاريد از هر شهروندي كه نشاني‌اش را بپرسيد، مي‌تواند راهنمايي‌تان كند، اما براي آن كه هيچ بهانه‌اي براي نرفتن نداشته باشيد ما نشاني‌اش را برايتان مي‌نويسيم، اين نشاني هماني است كه در سايت‌هاي گردشگري هم مورد تائيد قرار گرفته است.

به همين د ليل است​ وقتي مي‌گوييم بايد  اين آخر هفته برويد  سرچشمه محلات، به جاي به كار برد ن كلمات «زيبا» يا «بي‌نظير» يا«د وست‌د اشتني» يا... ترجيح مي‌د هيم وصفش كنيم تا خود تان قضاوت كنيد  كه اين منطقه شايسته چنين صفاتي هست يا نه.

سرچشمه محلات، منطقه‌اي تفريحي د ر محلات است كه پرآب‌ترين چشمه محلات قلب تپند ه آن شد ه است.

سرچشمه گرچه سال‌ها پيش فقط چشمه‌اي با صفا بود  كه مسافران كنارش د قايقي د رنگ مي‌كرد ند ، اما حالا تبد يل به بوستاني بزرگ شد ه است كه هم رستوران د ارد ، هم پاركينگ، هم مراكز توليد  و فروش گل و گياه و هم سكوهايي ويژه براي نشستن و استراحت‌كرد ن خانواد ه‌ها. با اين حال سرچشمه اگر هيچ‌كد ام از اين امكانات را هم ند اشت باز مرد م تنهايش نمي‌گذاشتند ، شايد  به اين خاطر كه هوايش به واسطه جريان د ائم آب، د ر آن، هميشه خنك و مرطوب است، شايد  به اين خاطر كه مي‌د انند  گوش‌كرد ن به صد اي جريان آب، باعث آرامش بيشتر مي‌شود ، شايد  هم به اين خاطر كه امن است و گرد شگران د ر آن مي‌توانند  حتي شب را بي‌نگراني كنار چشمه بگذرانند .

براي سفر به محلات ابتد ا بايد  به شهر محلات د ر استان مركزي سفر كنيد  و سپس به سمت شمال شهر برانيد  تا به آن برسيد .

كلمه سيرچ يعني جايي كه گوسفندان در آن سير مي‌چرند و از آن جهت اين روستا را سيرچ ناميده‌اند كه اطراف آن پر از مراتع سرسبز و وسيع است كه روزگاري روستايي‌ها گوسفندان شان را براي چرا به آنجا مي‌آوردند.

چرا مي‌گوييم از سيرچ بازديد كنيد؟ سيرچ دره‌اي خوش آب و هوا با چشم اندازهاي طبيعي بكر است. كوهش كه همنام روستاست مقصد كوهنوردها و رودخانه اش كه زيستگاه انواع پرندگان بومي است مورد علاقه طبيعت‌گردهاست و چشمه‌هاي آب گرمش كه خواص درماني دارد بيماران را شفا مي‌دهد، سرو تاريخي 2000ساله‌اش هم هر گردشگري را از هر طيفي كه باشد مسخ مي‌كند تا بايستد به تماشايش و از همه اينها مهم‌تر اين كه آسماني دارد مثل آسمان همه مناطق كويري، نزديك، كه گويي اگر دست‌تان را دراز كنيد مي‌توانيد ستاره‌هايش را بچينيد.

حرف‌هايمان را درباره سيرچ اگر باور كرده‌ايد، دير نكنيد، راه بيفتيد. سيرچ چشم انتظارتان است. بهانه جاده را هم نياوريد چون اين روستا از طريق جاده‌اي مناسب از شهرهاي كرمان و شهداد قابل دسترسي است شايد شما هم مثل رفيق ما، آنقدر عاشق سيرچ شديد كه سال‌ها بعد، نيمه شب يك چهارشنبه، بي‌هيچ برنامه قبلي براي ديدار دوباره‌اش دل به جاده زديد.