چهارشنبهشب
هفته گذشته تلفني با يكي از دوستان كرمانيام گپ ميزدم. در پسزمينه
حرفهايش، صداي ممتد حركت خودرو بود. ساعت حوالي 11 شب بود. از رفيقم
پرسيدم كجا ميرود اين وقت شب. گفت: «ميرويم تعطيلات آخر هفته را در سيرچ
بگذرانيم.» اول خواستم بگويم اين ساعت كه وقت سفركردن نيست! نيمهشب در
جادهاي خلوت با انبوه درختاني در دو طرف جاده كه در تاريكي، هر كدام شبحي
با دستهاي باز ميشوند و سكوت ترسناك راه كه گاهي صداي پرندهاي نا آشنا
از ميان درختان آن را ميشكند و..... اما نگفتم! ميدانيد چرا؟ چون روستاي
سيرچ از توابع بخش شهداد شهرستان كرمان به ديدن ميارزد.
كلمه سيرچ يعني جايي كه
گوسفندان در آن سير ميچرند و از آن جهت اين روستا را سيرچ ناميدهاند كه
اطراف آن پر از مراتع سرسبز و وسيع است كه روزگاري روستاييها گوسفندان شان
را براي چرا به آنجا ميآوردند.
چرا ميگوييم از سيرچ
بازديد كنيد؟ سيرچ درهاي خوش آب و هوا با چشم اندازهاي طبيعي بكر است.
كوهش كه همنام روستاست مقصد كوهنوردها و رودخانه اش كه زيستگاه انواع
پرندگان بومي است مورد علاقه طبيعتگردهاست و چشمههاي آب گرمش كه خواص
درماني دارد بيماران را شفا ميدهد، سرو تاريخي 2000سالهاش هم هر گردشگري
را از هر طيفي كه باشد مسخ ميكند تا بايستد به تماشايش و از همه اينها
مهمتر اين كه آسماني دارد مثل آسمان همه مناطق كويري، نزديك، كه گويي اگر
دستتان را دراز كنيد ميتوانيد ستارههايش را بچينيد.
حرفهايمان را درباره سيرچ اگر باور كردهايد، دير
نكنيد، راه بيفتيد. سيرچ چشم انتظارتان است. بهانه جاده را هم نياوريد چون
اين روستا از طريق جادهاي مناسب از شهرهاي كرمان و شهداد قابل دسترسي است
شايد شما هم مثل رفيق ما، آنقدر عاشق سيرچ شديد كه سالها بعد، نيمه شب يك
چهارشنبه، بيهيچ برنامه قبلي براي ديدار دوبارهاش دل به جاده زديد.