برای گوش‌های بی‌تجربه، گریه بچه، فقط گریه بچه است! صدای بلندی دارد، آزاردهنده است و پایان‌ناپذیر! اما اگر مادر شده باشید می‌دانید گریه فرزندتان انواع مختلف دارد اما جالب اینجاست كه تا می‌آیید معنای هر مدل گریه را كشف كنید، فرزندتان نوع جدیدی اختراع می‌كند! برای آرام كردن گریه نی‌نی راهنمای زیر را به دقت بخوانید تا بدانید چه چیزی باعث گریه آنها می‌شود و برای آرام كردن گریه فرزندتان چه كار باید بكنید.

متن کامل در ادامه مطلب..

متن كامل در ادامه مطلب..

سعي کردم به تکامل رسيدن را براي او توضيح بدهم، اما از شما چه پنهان، متوجه شدم خودم هم معناي دقيق آن را نمي‌دانم! براي همين هم گفتم: "خوب، براي اينکه احساس آرامش کنند".
دخترم کمي‌ فکر کرد و گفت: پس چرا همسايه‌مان خانم فلاني، اصلاً احساس آرامش نمي‌کند؟!

متن كامل در ادامه مطلب..

در شماره‌هاي قبل به بعضی باورهای غلط درباره ازدواج، اشاره کردیم. باورهایی نظیر این که ازدواج مي‌تواند به دلیل تقلید از دیگران، اجبار و فشار اطرافیان، از روی وسواس یا ترس از پیری و تنهایی و... انجام شود.

متن كامل در ادامه مطلب..

متن كامل در ادامه مطلب..

متن كامل در ادامه مطلب..

متن كامل در ادامه مطلب..

متن كامل در ادامه مطلب..

متن كامل در ادامه مطلب..

متن كامل در ادامه مطلب..

متن كامل در ادامه مطلب..

زنان چاق
ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــ
۱- لباسهای یکدست یکرنگ بپوشید.
۲- از کت و ژاکت بلند با دکمه های باز استفاده کنید.
۳- از روسری شالی استفاده کنید.
۴- گردنبند دراز شما را لاغر تر میکند.
۵- کفش پاشنه بلند بپوشید.
۶- لـبـاس یقه هفت و قلبی شکل، گـردن را کشـیـده تـر
میکند.
۷- ژاکت بلند بدون اپل بپوشید.
۸- لباسهای تیره رنگ بپوشید.

متن كامل در ادامه مطلب..

تو هستی

رو می کنم به هر جا ، در هر کجا تو هستی
از ابتدا تو بودی، تا انتها تو هستی
در جاده های خاکی ،آن سوی نکجا آباد
هر لحظه رو به روی چشمان ما تو هستی
کشتی شکسته ماییم . اما در این هیاهو
هم با خدا تو هستی ، هم نا خدا تو هستی
گویی درون چشمت خورشید لانه کرده !
سر چشمهء تمام ایینه ها تو هستی
در بین هر رکوع و در بین سجده هایم
هم دلگشا تو هستی ، هم دلربا تو هستی
امروز اگرچه دنیا در دست کافران است
فردا سرود فتح هر ماجرا تو هستی
او ، من ، شما و هستی مشتقّ اسم اعظم
سر منشا تمام او ، من ، شما ، تو هستی
شعر و غزل نوایی جز تو نمی شناسند
پایان خوب شعر هر بینوا تو هستی

بازیچه پرستی

ما مرغ اسیریم و پریدن هوس ما
تنهایی دوران همه جا پیش و پس ما
قلبی نشکستیم و جفایی ننمودیم
هر لحظه ولی جور و جفا ، هم نفس ما
در بغض ترک خوردهء ما عشق نهان است
ماییم و همین مهر و وفا ، دادرس ما
افسانهء بودن همه را صحبت عشق است
این کفر پرستی نبود خار و خس ما
بر شب شده گان نغمهء بیدار نخوانید
صبحیم و همین روشنی روز ، بس ما
دل از ورق اینه اسرار خدا گفت
گنج ازلی خفته ز خاک نفس ما
در گردش این کون و مکان راز بزرگی ست
دریاب ، که بازیچه پرستی قفس ما
ما در ره معشوق سر و جان نشناسیم
این بی سر و پایی همه جا خویش وکس ما
پرواز امیر از پی آهنگ خدا بود
ما مرغ اسیریم و پریدن هوس ما

منافق

برای خوبی انسان بهانه لازم نیست
کنار نغمهء باران ترانه لازم نیست
بخوان ترانه وتیری به قلب غنچه بزن
برای کشتن گل تازیانه لازم نیست
قسم به رقص پرستو میان سفرهء باد
پرنده را قفس و آشیانه لازم نیست
بیا چو ابر بهاری سرود قطره بخوان
که فصل زرد خزان را جوانه لازم نیست
نشان خانهء حق را ز بوی باران پرس
میان این همه حجّت ،نشانه لازم نیست
برای اینکه دلم را به شعله بنشانی
بزن به تیر نگاهت زبانه لازم نیست

ساز شکسته

سازم شکسته، ترانه ای به دلم بریز
چون ابر مهربان کرانه ای به دلم بریز
دیگر نه بوی سیبی و نه خندهء گلی !
پژمرده ام ، جوانه ای به دلم بریز
چون باور نسیم که پر از مهربانی است
نا مهربان ، بهانه ای به دلم بریز
با این همه سکوت مروت ،هجوم شب
یک نغمه خوان، نشانه ای به دلم بریز
افسانهء دل من ، در کوچه سار عشق
لبخند عاشقانه ای به دلم بریز
دیگر نمانده آتش عشقی ز قلب ما
شوری بزن ، زبانه ای به دلم بریز
سازم شکست و ترانه ام فرو نشست
من بی ترانه ام ،ترانه ای به دلم بریز

می شود …

می شود بهار شد ، شکوفه شد، ترانه شد
چون بنفشه ها همیشه جاودانه شد
…همردیف یاس ها ، اقاقی یا و لاله ها
سبز شد شکوفه زد چو خنده بی بهانه شد
…جار زد ، میان برگهای پر نشاط باغ
مهربان تر از کبوتر زمانه شد
… غصه را درون قصه ها قلم کشید
طرح سادهء سرود عاشقانه شد
…در هجوم جنگها و سنگها و بنگها و ننگها
نغمه شد، بهانه شد، سرود شد، جوانه شد
…یک دریچه شد به سوی خندهای بی فریب
دل فریب تر ز ساز های بی ترانه شد
می شود سرود سبز سیب سرخ سرد را
گاز زد ، میان کوچه ها روانه شد

خواب دیدم …

خواب دیدم تشنه سیراب را در کربلا
قصه آرامش سیلاب را در کربلا
چشم خونین فرات از بابت یک لقمه آب
اشک می زد لشکر میراب را در کربلا
ال عطش گویان کنار نهر الغم ، سینه ای
بر زمین زد اعتبار آب را در کربلا
خورد تیری همچو خنجر کودک شش ماهه ای
تا بگوید پاسخ مهتاب را در کربلا
باغبان گل را کفن می کرد و می زد خنده ای
تا نگه دارد غم آداب را در کربلا
خواهری دیدم کنار حجمی از نامردمی
جار می زد قصه محراب را در کربلا
تشنه ای دیدم به روی نیزه ها سیراب عشق
می دهد لب تشنه درس آب را در کربلا
خواب دیدم در کنار مقتل آزادگی
امتحان تشنه سیراب را در کربلا

همیشه تنها

سرود سبز شقایق همیشه بر پا بود
شبی که نغمهء دریا ، ترنّم ما بود
میان سینهء مردم ترانه ای زیبا
به رنگ بال کبوتر ، به رنگ رویا بود
زلال آبی چشمت در این شب مهتاب
مثال پنجره ای رو به سوی دریا بود
کنار این همه آهن، میان این همه دود
درون سینهء گلها ، ترانه پیدا بود
شکوه آبی دریا در این غروب خزان
برای هستی دلها ، امید فردا بود
بخوان ترانهء عشقی مثال شب پره ها
برای خاطر او که ، همیشه تنها بود
برای از تو سرودن سبد سبد احساس
میان چشم و دل و دفترم هویدا بود

رنگ شستسو

بیا به خلوت غم رنگ آرزو بزنیم
ز مهربانی گلها به گفتگو بزنیم
اگر چه خاطر ما را کسی نمی خواهد !
بیا به چک محبت لب رفو بزنیم
جدا ز نغمه پول و طلاو سکه و زر
سرود سبز وفا را به گفتگو بزنیم
به روی اینه غم گرفته گل یاس
مثال ابر خدا ،رنگ شستسو بزنیم
 شبی که ساغرت از می پر است و لحظه خوش است
بیا به اسم شقایق ،دمی وضو بزنیم
دلم گرفته از این شهر بی در و پیکر
بیا به خلوت غم رنگ آرزو بزنیم

آغاز پایان

عاشقی آغاز پایان است حرفش را نزن
مرگ تدریجی انسان است حرفش را نزن
قطره های آبدارش بر لب سرخ عطش
همردیف سرب سوزان است حرفش را نزن
گفته بودی عشق خود همسایه بی دینی است
آری ، آری ، خوان شیطان است حرفش را نزن
لحظه شلیک تیری سوی منطق ، سوی عقل
عشق جذر این و یا آن است حرفش را نزن
عشق یعنی در کنار مردمان تنها شدن
قلب تنها ! خاک بی جان است حرفش را نزن
عشق یعنی گریه ای از روی خنده ـ گریه خند ـ
عشق مهد باز حرمان است حرفش را نزن
مهدیا عاشق شدن در روزگار ما خطاست
عاشقی آغاز پایان است حرفش را نزن

فرزند ایران

سکوت از من چه می خواهی که من از نسل طوفانم
سرشت بابکی دارم ، اهورای دلیرانم
مزن این گونه بر زخمم درفش بی علاجی را
علاج درد بی درمان خود را خوب می دانم
اگر کردم ، اگر ترکم ، بلوچ و ترکمن یا لر
مگو اهل فلان هستی ، که من فرزند ایرانم
برادر بودنت با من فقط در لفظ و در حرف است
که تو در کاخ مرمرگون ، و من در کنج زندانم
عرب گم کرده راه خود چرا من راه او گیرم ؟!
فلسطین از چه رو خواهم که محتاج شب نانم
ربا و رشوه و دزدی ،… ، دروغ و تهمت و غیبت، …
میان این همه پستی چرا گویم مسلمانم ؟!
تو از عدل علی گویی ولی با حال نمرودی
یزیدی ؟! یا حسینی تو ؟! نمی دانم ! نمی دانم !
چرا باید یزیدی بود و از شور حسینی گفت ؟!
منافق پیشه را آخر درون شعله بنشانم
تو خود از زشتی می گفتی و هر روز و شب مستی !
دگر از من چرا خواهی که از او رو بگردانم؟
بساط ظلم را برکن ، ستم با مردمان کم کن
که خواهد آمد آن روزی که داد ظلم بستانم
دلا از ظلم دینداران چرا حرفی نباید گفت ؟!
من از جور و جفا تا زنده ام ، افسانه می خوانم
فلانی ، آشنا ، بیگانه ، دشمن ، اهرمن ، شیطان
سکوت از من چه می خواهی که من از نسل طوفانم

ایران

خاک من فصل خزان است بهارانت کو ؟
پونه و نسترن و لاله و ریحانت کو ؟
در پی لقمه نانی تو شدی کافر نان
آخر آن شور شرفنک مسلمانت نو؟
همه جا بانگ سکوت است و تو هم خاموشی!
جان من ،نعره ویرانگر ایمانت کو ؟
روزگاری همه در خوان تو مهمان بودند
بلبلان ؟! ماه رخان ؟! سفره احسانت کو؟!
راه تو ،راه سرافرازی و جانبازی بود
آخر آن قلب فدکار و غزل خوانت کو ؟
رنگ هر لاله ی تو بوی حبیبی دارد
خاک من ،بوی دل انگیز شهیدانت کو ؟
همه جا ظلم وستم سایه برانگیخته است
هم وطن ،لحظه ی آزادی ایرانت کو ؟