روانشناسی مُدرن

روزهای پایانی ماه است و به همین دلیل بیشتر همکارانش خوشحال‌اند. یکی می‌گوید به محض این که حقوقم را بگیرم می‌روم و طلب سوپر سر کوچه و میوه‌فروش آشنایم را می‌دهم تا بتوانم از هفته بعد دوباره جنس نسیه بخرم. دیگری می‌گوید سرماه که کرایه خانه‌ام را بدهم باید حساب کنم ببینم چقدر برایم می‌ماند و تا چند روز می‌توانم روی پول‌های خود حساب کنم. سومی چندان خوشحال نیست، زیرا می‌داند همسرش از قبل برای حقوق او نقشه‌های آنچنانی کشیده است..

مرد میانسال از پنجره نگاهی به خیابان می‌اندازد و با دیدگانش رفتن پسرش را بدرقه می‌کند. پسر جوان 27 ساله‌اش پشت فرمان نشسته و عازم مقصدی نامشخص است. او می‌رود و از نقطه دید پدر خارج می‌شود، در حالی که تصویرش همچنان جلوی چشمان پدر باقی است. چندسالی است پدر از فرزندش ناامید شده و احساس می‌کند کاخ رویاهایی که در ذهنش برای او ساخته بود ویران شده است. با خود می‌اندیشد مگر چه وظیفه پدرانه‌ای بر دوشش بوده که انجام نداده و کجای کارش اشتباه بوده که نتوانسته فرزندش را آن‌گونه که می‌خواهد تربیت کند؟! تا آنجا که به یاد می‌آورد هر کاری را که به ذهنش می‌رسیده ‌ برای این تک‌فرزند انجام داده و هیچ کم و کاستی برای رفاه و راحتی او باقی نگذاشته است..

فرزند میوه دل والدین است، هیچ پدری هنگام بیدار شدن از خواب به فکر تنبیه کودکش نیست و هیچ مادری هم با خود نمی‌گوید: اگر امروز فرصتی دست داد، حتما بر سر فرزندم داد خواهم زد! اما گاهی رفتارهای کودکان، والدین را با این سوال مواجه می‌کند که آیا تربیت، بدون تنبیه بدنی امکان‌پذیر است؟ پاسخ این است که اگر مهارت‌های تربیت کودک و تنبیه درست را نیاموزیم، تنها راهی که باقی می‌ماند بی‌توجهی به رفتار کودک یا متوسل شدن به زور است. این در حالی است که سرخی سیلی از صورت کودک محو می‌شود، اما این زخم عمیق تا همیشه روی روان او باقی می‌ماند..

امروزه مادران نقش مستقیم و پررنگ‌تری در تربیت فرزندان دارند و آن اقتدار و ابهت پدر که فرزند را دربند پیروی از قوانین و قید و بندهای خاص زندگی می‌کرد، بسیار کمرنگ شده است. در این زمانه پدر خوب را پدری می‌دانند که خانه و سرپناهی برای خانواده مهیا و به خوراک و پوشاک فرزندان رسیدگی کند. اما آیا وظایف پدر خانواده فقط به نان‌آور بودن ختم می‌شود؟ آیا می‌دانید شانه خالی کردن پدر از تربیت فرزندان و واگذار کردن محض آن به مادر، ارتباط فرزندان بخصوص دختران را که آسیب‌پذیرترند با فضای بیرونی دچار مشکل می‌کند و احتمال دارد که این جنس لطیف و ظریف در موقعیت‌های مختلف اجتماعی و بخصوص در شناخت جنس مخالف نتواند واقعیت را درک کند و دچار مشکل شود؟