همیشه هشتمان گرو نهمان است، تا وسط ماه نشده، کفگیرمان به ته دیگ میخورد، هیچ وقت دخلمان با خرجمان نمیخواند، حقوق مشترک من و همسرم کفاف هیچ چیزی از زندگیمان را نمیدهد طوری که آرزوی همه چیز به دلمان مانده است، انگاری کف دستمان سوراخ است تا حقوق ماهانهمان را میگیریم غیب میشود و ما مجبور میشویم تا دریافت بعدی حقوق، به سختی گذران زندگی کنیم..