سنگ های «جبل الرحمه» به کفش های وصله دارش بوسه می نوشتند. خورشید هر روز به احترام او برمی خاست.
چشمه ها به لطف حضور او جاری می شدند و غار حرا اولین کسی بود که برایش
آغوش وا کرد. او «امین» شده بود تا یک روز «آمین» دعاهای مردم باشد تا این
که روز انتخاب فرارسید..
متن کامل در ادامه مطلب..
