از
آن روز كه ميگفتي بچه وقتت را ميگيرد و محال است تن به كاري بدهي كه
جلوي رشد و ترقيات را بگيرد تا امروز كه دلت براي كوچولويت غنج ميرود و
همينطور سرپا در حالي كه بچهات را بغل كردهاي غذا ميخوري تا مادرش هم
بتواند دمي با خيال آسوده ناهار بخورد، چندان نگذشته است، اما انگار با هر
سانتيمتر كه بچه بزرگ ميشود و قد ميكشد توهم بزرگ و بزرگتر ميشوي و
كمكم معني انسان كامل را ميفهمي.
متن كامل در ادامه مطلب..