من از عمق وجود خود خدایم را صدا کردم
نمیدانم چه میخواهی ولی امشب رای تو
برای رفع غم هایت، برای قلب زیبایت، برای آرزوهایت،
به درگاهش دعا کردم و میدانم خدا از آرزوهایت خبر دارد
یقین دارم دعاهایم اثر دارد
هنوز آخرین جمله ی خدا تو گوشم زنگ می زند:
“از قلب کوچک تو تا من یک راه مستقیم است؛ اگر گم شدی از این راه بیا”
بلند شو، از دلت شروع کن …
و پرواز را بیاموز، زیرا باید روزی از خودت تا خدا پرواز کنی …
با خودم میگفتم که چگونه خواهی بخشید
این شکننده توبه های مکرر را و نومید میشدم …
اما تو در جانم زمزمه کردی که کریمی
و با کریمان کارها دشوار نیست …
التماس دعا
آدم خلیفه ی تنهای خدا روی زمین است
امپراتوری که گاهی باید برگردد به آخرین سلاحش
و سلاح او گریه است … و سِلاحُهُ البُکاء …
التماس دعا
خــدایا!
امشـب امـضا بزن بـه پـرونده هـامون تـایید کـن خواسـته هـامون
به حـق امام زمـانمــون
آری ما را بر عظمت و شناسایی شب قدر راهی نیست
تنها می توان در زیر باران رحمتش ایستاد
تا برما ببارد و جانهایمان را از آب زلال خود شست و شو دهد و پاک سازد . . .
امشب سرمهربان نخلی خم شد
درکیسه ی نان به جای خرما غم شد
درکنج خرابه ها زنی شیون کرد
همبازی کوکان کوفه کم شد…
یارب اگر نگذری از جرم و گناهم چه کنم؟
ندهی گر به در خویش پناهم چه کنم؟
گر برانی و نخوانی و کنی نومیدم
به که روی آورم و حاجت ز که خواهم؛ چه کنم؟
ای خدا، اجابت کن امشب این دعا برای من کافیست
فقط یک نیم نگاه منتظر می مانم
یا علی مولا.
در این ایام که از رحمت و برکت انباشته است
در این روزها که فرشته ها راحت میان ما قدم می زنند
و در این شب ها که از انوار خدا سپیدی گرفته اند
ما را از نسیم دعا فراموش نکنید
قــرآن بــه ســر بگیـــر تــا کـه حــس کـنی
نیـــزه چقـــدر گریـــه بـــرای “حـسـیـن” کــرد …
شب عفو است و محتاج دعایم،
زعمق دل دعایی کن برایم،
اگر امشب به معشوقت رسیدی،
خدا را در میان اشک هایت دیدی،
کمی هم نزد او یادی زما کن،
کمی هم جای ما او را صدا کن،
بگو یارب فلانی روسیاهست،
دو دستش خالی و غرق گناه است،
بگو یارب توی دریای جوشان،
دراین شب بروی بنوشان.
امشب رحمت دوست جاریست مانند رود، نه!
مانند باران، اگر دلتان لرزید، بغضتان ترکید
کسی اینجا محتاج دعاست
اگر یادتان بود باران گرفت دعایی به حال من بیابان کنید
خدایا در این شبهای قدر قدم هایی را
که برایم بر می داری بر من آشکار کن تا
در هایی را که به سویم میگشایی ندانسته نبندم
و در هایی را که به رویم میبندی به اصرار نگشایم . . .
