یکشنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 0:46 |
|
نوشته شده به دست روانشناسی مدرن | ( )
هستی
چشمه ی پیری است
در انتهای راه کویر
باید گذشت از این راه ؟
این مرد راه
صبوری و تسلیم
جاری ست
در رگش
بر هوتیان کلافه ی تنهایی
باید ز راه مانده ، گذشتن
باید که سرافراز به چشمه رسیدن
این چشمه در انتظار عبث نیست
