یکشنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 0:32 |
|
نوشته شده به دست روانشناسی مدرن | ( )
ملاقاتی
آمد
دستش به دستبند بود
از پشت میله ها
عریانی دستان من ندید
اما
یک لحظه در تلاطم چشمان من نگریست
چیزی نگفت
رفت
کنون اشباح از میانه ی هر راه می خزند
خورشید
در پشت پلک های من اعدام می شود
