سه شنبه ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 19:7 |
|
نوشته شده به دست روانشناسی مدرن | ( )
آسمان سنگ به دندان دارد
سنگ هایی به بزرگی شفق
به درازای حیات
آتشین فام به سرمای یخی
یخ هایی که، هزاران سال است
دم به دم سنگ شدند
تا ببارند به امواج زمین
تا بسازند خزانی جاوید
تا که، دیگر انسان
فکر برگشت پس از مرگ عبث پندارد
باد
خاکستر او را برده است
روح موجی زیخ سنگ شده
بال پرواز گُنه پندارد
