عیادت

مرگ، از پنجره ی بسته به من می نگرد
 زندگی از دم در
 قصد رفتن دارد
 روحم از سقف گذر خواهد کرد
 در شبی تیره و سرد
تخت حس خواهد کرد
 که سبک تر شده است در تنم خرچنگی ست
که مرا می کاود
خوب می دانم من
 که تهی خواهم شد و فروخواهم ریخت
 توده ی زشت کریهی شده ام
بچه هایم از من می ترسند
آشنایانم نیز
به ملاقات پرستار جوان می آیند