جسارت

ببخشید م که عاشق ِ چشمِ عسل ریزِشمام
دلم داره می ترکه از بس که لبریزِشمام
یه وقتی نشنوم صدام توی خیالتون گمه!
به جونتون قسم که دل خرابِ یه تبسمه
ببخشید این جسارت و که ساده دوسِتون دارم
که پیشِ یه نگاهتون یه مثنوی کم می یارم
سمندِ شعرِ عاشقیم! شما کجا و ما کجا؟
پینه زدن دستای من از این نوشتنِ شما
جسارته ولی می خوام رو گلدونا دس بذارین
آخه شما واس گلا حرفای تازه تر دارین
دس بذارین رو باغچه ها، تو مُشتتون زندگیه
منو ببخشید که دلم آخرِ دیوونگیه
می شه با دستای شما یه سقفِ موندنی رو ساخت
باید به چشمای شما تمومِ زندگی رو باخت
می شه با اسمتون عزیز نفس کشید و تازه شد
دلم دیگه با عشقتون چه ساده هم اندازه شد
منو ببخشید عزیزم که عاشق شما شدم
غصه هاتونو بسپرید به قلب عاشق خودم