روانشناسی مُدرن

اين همه كاش و اگر و چه مي‌شد و... كه معمولا افراد در سن و سال‌هاي مختلف آنها را به زبان مي‌آورند،آيا واقعا اين همه تاسف و حسرت خوردن براي اتفاقات گذشته، درست و منطقي است؟ آيا مشكلي با اين همه افسوس و حسرت حل مي‌شود؟ آيا اين شيوه تا به حال موثر بوده كه از اين به بعد بتواند كمكي به شما بكند؟ كدام يك از اتفاقات خوب زندگي ​بر​اثر اين جملات ايجاد شده است كه اين دفعه چنين انتظاري داريد؟!

البته بايد اين نكته را هم در نظر داشته باشيد؛ متخصصان براين باورند كه تاسف خوردن و فكر‌كردن به اشتباهات گذشته مي‌تواند به جوانان كمك كند و آنها را براي تصميم‌گيري‌هاي بعدي به دقت و تمركز بيشتري وادارد تا دوباره مرتكب اشتباه نشوند، بنابراين مي‌توان گفت در دوران جواني و نوجواني بد نيست به مشكلاتي كه در گذشته برايتان پيش آمده بيشتر فكر كنيد تا با تجربه آنها، ديگر چنين اشتباهي تكرار نشود. ولي سالمندان چطور؟ آيا آنها هم مي‌توانند براحتي به گذشته‌شان فكر كنند و با غصه و حسرت زندگي‌شان را بگذرانند؟ گذشته‌اي كه حالا سال‌ها از آن مي‌گذرد و ديگر كاري از دست كسي ساخته نيست. براي همين متخصصان تاكيد مي‌كنند كه فرد سالمند نبايد چنين شيوه‌اي را در پيش بگيرد و دائم افسوس زندگي گذشته‌اش را بخورد.

آنها مي‌گويند رمز سالمندي موفق در همين نكته نهفته است؛ اين‌كه براي اشتباهات و اتفاقاتي كه در گذشته‌‌ روي داده، هيچ حسرت و تاسفي نخوريد. البته دليلي منطقي نيز پشت سر اين مطلب وجود دارد.در واقع فكر‌كردن به مسائل مربوط به گذشته‌اي دور كه سال‌ها از آن مي‌گذرد نه تنها فايده‌اي براي سالمندان ندارد، بلكه حتي ممكن است سلامت روان آنها را نيز با مشكلاتي جدي مواجه سازد و آنها را دچار بيماري‌هاي مختلفي مانند افسردگي كند.

بنابراين اگر نمي‌خواهيد دوران سالمندي همراه با بيماري‌هاي روحي مختلف سپري شود، از همين امروز فكر‌كردن همراه با حسرت در مورد روزهاي گذشته را متوقف كنيد. همچنين خوب است در اين دوران كه ديگر كمتر فرصتي براي تغيير و جبران اشتباهات گذشته وجود دارد، اجازه دهيد روزگار به بهترين شكل ممكن سپري شود.