هدف از اين وبلاگ ايجاد انگيزه،صحيح زندگي كردن براي جوانان با اميد ها و آرزوهاي خود مي باشد.
++++++++++++++++++++
هر كجا زندگي باشد،اميد هم هست..
++++++++++++++++++++
ثروتمندی از ذهن شروع می شود..
++++++++++++++++++++
زشت ترين آدم با اخلاق خوبش زيباست..
++++++++++++++++++++
راستش را بگو اول به خودت بعد به دیگران..
   

چرا به فرزندانمان محبت كنيم؟
پنجشنبه ۶ مهر ۱۳۹۱ ساعت 12:39 | | نوشته ‌شده به دست روانشناسی مدرن | ( )

تحقيقات نشان داده است، كودكاني كه در خانواده‌هاي امن و پناهگاه‌هاي مطمئن به لحاظ روحي و عاطفي پرورش يافته‌اند به حداكثر رشد ذهني و جسمي​ مي‌رسند.

در عين حال بنابر تاكيد اكثر روان‌شناسان، ارتباط عاطفي والدين با فرزندان از بسياري​ مشكلات رفتاري، اختلالات رواني و اضطرابي و آسيب‌هاي اجتماعي پيشگيري مي‌كند.

آنها بر اين باورند كه شدت رابطه عاطفي والدين با فرزندان و ايجاد يك وابستگي مستحكم موجب پيشگيري از اختلالات رفتاري، عاطفي و در نهايت آسيب‌هاي اجتماعي مي‌شود.

افسانه برومند، روان‌شناس در اين خصوص به ايرنا مي‌گويد: دنياي كودك، دنياي محبوبيت و دوست داشتن است كه در اين مسير رفتار عاطفي و متعادل والدين با يكديگر به زيبايي اين دنيا بيش از پيش مي‌افزايد. در دنياي زيباي محبت كودكان كه از اولين لحظه تولد و با در آغوش كشيدن مادر آغاز مي‌شود، رفتار والدين با يكديگر بسيار تاثيرگذار است.

به گفته وي، زبان تحقير و تهديد بين والدين موجب فاصله گرفتن فرزندان از آنها و در نهايت روي آوردن به دنياي پرمخاطره بيرون از كانون خانواده مي​شود.

بر اين اساس فرزنداني كه در محيط امن خانواده بزرگ و تكريم مي‌شوند، آسيب‌پذير نمي‌شوند. همچنين ​كنار هم قرار گرفتن عاطفه و درك احساسات فرزندان را مي‌توان داراي بازتاب‌هاي بسيار مثبتي در زندگي آنها دانست.

كودك احترام گذاشتن، منظم بودن، محبت‌كردن، نحوه سخن گفتن و حتي شيوه بازي‌كردن را از والدين مي‌آموزد. بر اين اساس مهارت‌هاي اجتماعي شدن در كودكان از مشاهده الگوهاي رفتاري اطرافيان ناشي مي‌شود و به همين دليل است كه كودك را آيينه رفتار والدين مي‌دانند.

اعضاي خانواده براي كودك الگوهاي بي‌چون و چرا و قابل اعتمادي هستند و آنچه كودك در محيط خانه ياد مي‌گيرد در وجودش نهادينه مي‌شود. اولين وظيفه والدين درباره مهارت‌هاي اجتماعي كودك ارائه الگوهاي رفتاري مناسب به وي از طريق رفتار درست خويش است.

متخصصان علوم رفتاري حمايت عاطفي از كودك طي مراحل رشد را در شكل‌گيري شخصيت اجتماعي او موثر مي‌دانند. با اين حال افراط و تفريط در اين مساله نيز نفي مي‌شود.

حمايت بيش از اندازه، كودك را وابسته و منفعل بار مي‌آورد و اجازه بروز مشخصه‌هاي رفتاري و تعامل با ديگران را از وي سلب مي‌كند.

در مقابل ارضا نشدن نيازهاي عاطفي، مهارت‌هاي اجتماعي كودك را حول محور محبت‌جويي و حتي ترحم‌طلبي شكل مي‌دهد.

بر اين اساس والدين بايد رفتاري درست نسبت به يكديگر داشته باشند تا همين رفتار در فرزندان آنها نيز شكل بگيرد.

http://omidl.persiangig.com/copy-right.gifمنبع:جام جم



:: موضوعات مرتبط: كودك
:: برچسب‌ها: چرا به فرزندانمان محبت كنيم, محبت, فرزند