د لخوشم با غزلي تازه همينم كافي‌ست
تو مرا باز رساند ي به يقينم كافي‌ست
قانعم بيشتر از اين چه بخواهم از تو
گاه گاهي كه كنارت بنشينم كافي‌ست
گله‌اي نيست من و فاصله‌ها همزاد يم
گاهي از د ور تو را خوب ببينم كافي‌ست
آسماني! تو د ر آن گستره خورشيد ي كن
من همين قد ر كه گرم است زمينم كافي‌ست
من همين قد ر كه با حال و هوايت گهگاه
برگي از باغچه شعر بچينم كافي‌ست
فكر كرد ن به تو يعني غزلي شورانگيز
كه همين شوق مرا، خوب‌ترينم! كافي‌ست
