با تو

با تو دنیا پُر مِهره
آسمون پُر از ستاره
با تو هر گوشه ی دنیا
واسه من فرقی نداره
با تو ناز نازنینم
ای قشنگ دلنشینم
از درخت میوه ی عشق
هر چقدر بخوام می چینم
با تو حرف ها مثل شعره
مثل اون شعرای سابق
شعرای لیلی و مجنون
شعرای عذرا و وامق
با تو شب ها همه مهتاب
تو چشمام پرتو آفتاب
خونمون پر از بهاره
واسه سرما جا نداره
وقتی تو هستی کنارم
می دونی چه حالی دارم
شب و روز می خوام بخونم
تا نفس تو سینه دارم
با تو چشمام مثل دریاست
پر ماهی های رنگی
توی آب عکس تو پیداست
پای صخره های سنگی
با تو من همه نگاهم
چون می خوام که سیر ببینم
قد و بالای بلندی
که ربود قلب رو ز سینه ام
بی تو باز این خونه سرده
دل اسیر غم و درده
توی باغچه ی محبّت
گل ها پژمرده و زرده
بی تو من زار و پریشون
مثل فرهاد، مثل مجنون
می شم آواره ی دشت و
کوه و صحرا و بیابون