یا شبنم سپیده‌دمان آفتاب را
بی‌تابم آنچنان كه درختان برای باد
یا كودكان خفته به گهواره، تاب را
بایسته‌ای، چنان‌كه تپیدن برای دل
یا آنچنان‌كه بال ِ پریدن عقاب را
حتی اگر نباشی، می‌آفرینمت
چونان كه التهاب بیابان سراب را
ای خواهشی كه خواستنی‌تر ز پاسخی
با چون تو پرسشی چه نیازی جواب را
