بالای پلکان

 بالای پلکان
تا بوی قهوه ، سرسرای قهوه ای و گام های وسوسه انگیز تو
 امید مشترکی که در بلندترین بام ها به حقیقت پیوست
آواز عشق اینده کی یا کجا نوشته شود ؟
 بالای ماه ، پاشنه بلند طلا
 زیر چراغ های چشمک زن ،پایین پای ما
 یا کاغذ سپید که بر زانوی سپید تو می ساید ؟
 دستی که دست های تو را جست سرشار بود از فیروزه ی رباعی خیام
 انگشتری قواره ی انگشت توست ، البته می پذیری ، بانوی سربلندی ها
آن باغ زیر پوست ، با عطر کال نارنج ، با چشمه ی نمک ، جزیره ی
مثلثی ، روشن از آب دریا ، آن ساقه های نیشکر که واژگان را
 در انزوای شان آزاد کرد
 و گام های مصمم که به رغم تو پله ها را پیمود
 فروزان باد