در ذهن برخی خانم‌هایی كه پس از
شنیدن كلمات و عباراتی مثل شرایط خاص واژینال، وجود پولیپ، ترشحات از بین
برنده اسپرم، كم بودن تعداد یا تحرك اسپرم و... متوجه شده‌اند شاید دیگر
نتوانند به دنیا آورنده كودكی باشند، ناراحتی و ناامیدی اولین و آخرین
كلماتی است كه مدام تكرار می‌شود. اما اگر از روش‌های درمان ناباروری ذیل
اطلاعی داشته باشند، شاید مواجهه آنها با مساله فرق كند.
تلقیح درون رحم یا IVI
وقتی حجم، تعداد یا تحرك اسپرم مرد كمتر از
حد معمول باشد یا سیستم ایمنی زن مشكلاتی چون اختلال منجر به ناباروری،
شرایط خاص واژینال داشته باشد، به تشخیص پزشك از روش ساده و بدون نیاز به
بیهوشیِ تلقیح درون رحم برای درمان ناباروری استفاده می‌شود. در این روش،
تخمك از طریق تزریق عضلانی بالغ‌شده، عمل تلقیح درون رحم صورت می‌گیرد. سپس
بیمار می‌تواند با دوری از شرایط سخت و پرهیز از اضطراب، امور روزمره خود
را ادامه دهد تا زمان مراجعه بعدی برای اندازه‌گیری هورمون BHCG و تشخیص
حاملگی فرا رسد.
لقاح خارج از رحم یا IVF
وقتی اسپرم نتواند از راه معمول به تخمك
برسد، یك راه دیگر باروری انجام عمل لقاح در خارج از رحم است كه طی آن،
تخمك در محیط آزمایشگاه در مجاورت اسپرم قرار داده شده پس از فراهم شدن
شرایط نفوذ، باروری و تقسیم سلولی، جنین به رحم زن منتقل می‌شود. این عمل
دارای 4 مرحله است: تحریك تخمدان، تخمك‌گیری، لقاح و انتقال جنین.
تزریق اسپرم داخل تخمك ICSI
هنگامی كه عمل آی.وی.اف و در مجاورت هم قرار
دادن اسپرم و تخمك نتیجه‌ای موفقیت‌آمیز در پی نداشته باشد، میكرواینجكشن
یا تزریق اسپرم به داخل تخمك صورت می‌گیرد كه شانس دیگری برای باروری است.
یكی از مزایای چنین عملی آن است كه حتی اگر مرد فقط یك اسپرم سالم داشته
باشد می‌توان آن را به داخل تخمك تزریق كرد و باروری را صورت داد؛ اگرچه
متأسفانه چنین عملی وقتی صحبت از كیفیت پایین تخمك باشد، نارساست.
منبع:جام جم
