زخم برهنه ی ساعت ها

 زمان به هیأت پاییز
 تاول شهر
 سوز نقاشی ِ بادها
 بزرگ راه های آینه
 مجروح زخم برهنه ی ساعت هاست
 ژرف تر از ظلماتی که می وزد
در شب های بیکرانه ی چشم ها و
 شعله ها .
می خوانمت
 از فراز برج های غنوده
 ماه
با سفینه ای
پایین می آید و
گام می زند
 به هیأت پاییز
 در تاول زمان