ماه پیشانی 1

 دلت آرام برنمی دارد
 از این ظلمت...
 شبی در خلوت دوزخ
 ترا تنها نمی داند
 همین ظلمت!
 هرآنجا می روم شاید
 که شادی سوی او ای
د ولی شادی نمی اید
فقط ماتم!
 دراین بن بست
 همیشه ماتم است ماتم
 که ماراساده پندارد
 در اینجامُرده هابیدار
 چراشایدهمه مُردیم
 نمی دانم
 همین باید که می دانم
 سکوتم فریاد می دارد
 گلویم بغض می آرد
 همین ذلّت
 ازاین علّت
 زایمانم قسم دارد
 مراازماه پیشانی
 فروزان را که خورشید است
 نظرباشد
 ترادیگرغروب آمد
 کسی ایا خبر دارد
 درونِ سردی جانت
 زایمانت
 تراباید نوشت هر شب
 عزیزم ماه پیشانی
 کنارت مادرت بیدار
 ولی تو تا ابد خوابی
 زنازت عالمی بیمار
 چرا اینگونه بی تابی
 ترا باید نوشت هر شب
 برای اینکه بیداری
 ترابایدنوشت هر شب
 عزیزم کنج دیواری
 نباشد دم بدم ایوان
 جریده خط و دیوانی
 ترا باید نوشت هر شب
 ترا باید نوشت در شب
تقدیم به زنده یادفروزان امامی
روحش شادویادش گرامی باد