باور کن

 باور کن ، صدامو باور کن
 صدایی که تلخ و خسته ست
 باور کن ، قلبمو باور کن
 قلبی که کوهه اما شکسته ست
 باور کن ، دستامو باور کن
 که ساقه ی نوازشه
 باور کن ، چشم منو باور کن
 که یک قصیده خواهشه
وسوسه ی عاشق شدن ، التهاب لحظه هامه
حسرت فریاد کردن ، اسم کسی با صدامه
 اسم تو ، هر اسمی که هست
 مثل غزل ، چه عاشقانه ست
 پر وسوسه ، مثل سفر
 مثل غربت ، صادقانه ست
 باور کن ، اسممو باور کن
 من فصل بارون برگم
 مطرود باغ و گل و شبنم
 درخت خشکی تو دست تگرگم
باور کن ، همیشه باور کن
 که من به عشق صادقم
 باور کن ، حرف منو باور کن
 که من همیشه عاشقم