اشرف ِ مخلوقات

من ملک بودم و فردوس برین جایم بود
آدم آورد دریــــن دیــــر خراب آبــــادم

حافظ

من همان اشرف ِ مخلوقاتم
که در این وادیِ غربت
سرگردانم!
من همان مرغک ِ باغ ِ ملکوتم
که دراین عالم ِ خاکی
سرگردانم!
قفسم دلهره و تشویش است.
کوله بارم خالی ست.
نَفَسم آه ِ ندامت دارد.
من همان اشرف ِ مخلوقاتم!
......................................
نام ِ من " انسان" است
من همانم که ملائک
روزِ خلقت
سجده ام می کردند!
من در آن وادیِ برتر بودم
من " بهشتی" بودم ...
... ولی اکنون
من دراین تبعیدگاه
و ملائک، آزاد.
من همان اشرف ِ مخلوقاتم!
.....................................
پدرم " آدم " بود
مادرم هم " حوّا "
یا که یک فاحشه بود !
مادرم سیب ِ خیانت بلعید ...
... همه تبعید شدند
ما در این تبعیدگاه
و ملائک، آزاد!

من دراین وادیِ غربت
سرگردانم
من همان اشرف ِ مخلوقاتم!