روانشناسی مُدرن

جوانان و نوجواناني كه به اينترنت دلبستگي فراوان پيدا مي‌كنند و در حقيقت به آن معتاد مي‌شوند، براي ارضاي خود ساعت‌هاي متوالي، بدون وقفه روي خط باقي مي‌مانند و زماني كه امكان دسترسي به اينترنت را نداشته باشند، دچار تشويق، لرزش دست و عصبانيت مي‌شوند، استراحت و آرامش را فراموش مي‌كنند و به اينترنت و وسوسه‌هاي آن فكر كرده و خيالپردازي مي‌كنند.

شخص معتاد، اينترنت را به شركت در فعاليت‌هايي كه پيش از اين، مورد توجه‌اش بوده يا ارتباط با اعضاي خانواده و دوستان ترجيح مي‌دهد و بيشتر مايل است با دوستان جديدي كه در اينترنت پيدا كرده ارتباط برقرار كند. او روزي چندبار و به طور مرتب، پست الكترونيكي و حساب كاربري خود در شبكه‌هاي اجتماعي را چك مي‌كند و هنگام اتصال، متوجه گذشت زمان نيست. از خواب و استراحت صرف‌نظر مي‌كند و بدون اينترنت، حالت آشفتگي، عصبانيت، بداخلاقي و در نهايت افسردگي پيدا مي‌كند و زماني كه اين امكان فراهم شود، تمام حالت‌هاي فوق در او از بين مي‌رود.

هر چه فرد جوان يا نوجوان مدت زمان بيشتري را در اينترنت سپري كند، به همان ميزان وقت كمتري براي زندگي در دنياي بيرون از اينترنت و تجربه رويدادهاي واقعي و ارتباط با آدم‌هاي واقعي را خواهد داشت. چنين فردي مهارت‌هاي اساسي زندگي اجتماعي در دنياي واقعي را به‌طور كامل كسب نمي‌كند و دچار مشكلات و دشواري‌هاي بيشتر خواهد شد.

درصورت بروز هر كدام از علايم اعتياد اينترنتي در يكي از اعضاي خانواده، لازم نيست دسترسي اين فرد به اينترنت كاملا قطع شود، بلكه خود فرد و همه اعضاي خانواده بايد كمك كنند تا او در شرايط معين و مدت‌زمان محدود و از قبل مشخص‌شده‌اي فعاليت‌هاي ضروري خود را در اينترنت به انجام رساند.

براي مثال بهتر است ميزان استفاده يك نوجوان از اينترنت، از 6 ساعت در روز به يك ساعت كاهش يابد. خود فرد معتاد به اينترنت يا ديگر اعضاي خانواده مي‌توانند با تعيين مدت زمان مشخص روزانه براي استفاده از اينترنت و رعايت آن مشكلات پيش‌آمده را پس از مدتي كاهش دهند.

تهيه فهرستي از فعاليت‌هاي جايگزين و مفيد هم مي‌تواند كارساز باشد تا فرد معتاد به اينترنت به تناوب، ديگر سرگرمي‌هاي جذاب را جايگزين استفاده بي‌رويه از اينترنت كند.