نغمه عشق

تو که از این غم دل آگه و گه بی خبری
به در خانه سبزت تو مرا می نگری
تو در این مستی رمز نگهت خوابم کن
چه بسا می کشم از هجر رخت دربدری
نفست حس تنم غنچه بستان دلم
 تو در این وادی دل با دل من همسفری
 لب تو لعل شکر قصر تنت محضر عشق
 ندهد چون تو دگر میکده شادان پسری
 نغمه عشق سرایم به تمنای دلت
 که تو از مرز دلم بی غم دنیا گذری