بوی نان
یک سینهء خراب و کمی شعر ناب
یک کوزهء شراب و کمی شعر ناب
در سینهء زمین که پر از ظلم آدمی ست
کاش ، لبخند بود و آب و کمی شعر ناب
ایین مردمان همه جا دل شکستن است !
کو آن دل مجاب و کمی شعر ناب؟!
با این ربا و رشوه و دزدی و حرام !
من ماندم و جواب و کمی شعر ناب
آنجا که غصه ها همه بوی نان دهد
گریم برای حجاب و کمی شعر ناب
در « گفتگوی تمدن » راه چاره نیست
چون رشتهء حباب و کمی شعر ناب
شب را دگر نمانده امید گشایشی !
آزادی ام سراب و کمی شعر ناب
فریاد مردمان همه در گلو شکست
من چون بگویم از کتاب وکمی شعر ناب؟
