روانشناسی مُدرن

در روایات است روزى عیسى علیه السلام با جمعى از حواریون به راهى مى گذشت ، ناگاه گنهكارى تباه روزگار كه در آن زمان به فسق و فجور معروف و مشهور بود آنان را بدید، آتش حسرت در سینه‌اش افروخته شد، آب ندامت از دیده‌اش روان گشت، تیرگى روزگار و تاریكى حال خود را معاینه1 دید، آه جگر سوز از دل پرخون بركشید و با زبان حال گفت:

یا رب كه منم دست تهى چشم پرآب جان خسته و دل سوخته و سینه كباب

نـامـه سـیـه و عـمـر تـبـه، كـار خـراب از روى كـرم بـه فـضـل خویـشـم دریاب

پس با خود اندیشید كه هر چند در همه ى عمر قدمى به خیر برنداشته ام و با این آلودگى و ناپاكى قابلیت همراهى با پاكان را ندارم ، اما چون این گروه دوستان خدایند ، اگر به مرافقت و موافقت ایشان دو سه گامى بروم ضایع نخواهد بود ; پس خود را سگ اصحاب ساخت و به دنبال آن جوانمردان فریادكنان مى رفت .

یكى از حواریون باز نگریست و آن شخص را كه به نابكارى و بدكارى شهره‌ى شهر و مشهور دهر بود دید كه به دنبال ایشان مى‌آید، گفت: یا روحَ اللّه ! اى جان پاك ! این مرده دل بى باك را كجا لیاقت همراهى با ماست و بودن این پلید ناپاك از پى ما در كدام مذهب رواست؟ او را از ما بران تا ما را دنبال نكند و از همراهى ما جدا شود كه مبادا شومى گناهانش دامن زندگى ما را بگیرد !!

عیسى علیه السلام در اندیشه شد تا به آن شخص چه گوید و چگونه عذر او را بخواهد ، كه ناگاه وحى الهى در رسید : یا روحَ اللّه ! دوست خودپسند و دچار پندار خود را بگوى تا كار از سر گیرد ، كه هر عمل خیرى تا امروز از او صادر شده به خاطر نظر حقارتى كه به آن مفلس انداخت از دیوان و دفتر عمل او محو كردیم و آن فاسق گناهكار را بشارت ده كه به آن حسرت و ندامت كه به پیشگاه ما پیش آورد ، مسیر توفیق به روى او گشودیم و دلیل عنایت را در راه هدایت به حمایت او فرستادیم.

* * * * *

و تو که اکنون به این سطر از مقال رسیده‌ای : گوش خود را خوب بر این لطیفه بگشا و چشم خود بر خلایق همی بربند، مبادا که به آن حواری حضرت روحُ الله ملحق شوی. فرزندان آدمی را همه حمل بر حُسن کن. لیکن در تعاملات خویش حزم و احتیاط را هیچگاه فرو نگذار.