51.آموزش صحیح تعالیم دینی
((دین دهی)),مانع ((دین آموزی)),حجاب ((دین ورزی)) ست.
در ۀموزش دینی به فرزندان خود,از آنها مخزن متراکم اطلاعات درست نکنید و مطالب دینی را قبل از اینکه فرزندتان به شناخت برسد,در آن نریزید;زیرا آموزش دینی اگر با شناخت و پرورش حس دینی نباشد,مانع و حجاب بزرگی برای ((دین درونی))خواهد شد.
هیچ وقت دلخوش به حرکات ظاهری فرزند خود نباشید.
ای کرده به علم مجازی خو! نشنیده از علم حقیقی بو
سرگرم به حکمت یونانی دلسرد ز حکمت ایمانی
معرفت و شناخت دین,با مدرک و مدارج علم ظاهری حاصل نمی شود,بلکه با عشق و شناخت درونی به وجود می آید.نه با چشم سر,بلکه با چشم دل;نه با گوش سر,بلکه با گوش جان;نه در صورت ظاهر,بلکه در سیرت درون;نه با زبان دهان,بلکه با زبان قلب,نه با نمره و تکلیف,بلکه با عشق به وجود می آید.هدف از تربیت دینی,برانگیختن شوق و رغبت به خداپرستی و پی بردن به عملکرد لذت بخش دین است.
حضرت علی (ع) می فرمایند:
«نازل ترین و کم ارزش ترین درجه ی علم,آن چیزی ست که در حد زبان باز می ایستد و برترین و رفیع ترین آن,در جوارح و ارکان ظاهر می شود»
واقعا معلوم است,خیلی کوشیده ایم,حرف زده ایم و جایزه داده ایم تا فرزندمان نماز خوان شود,ولی نتیجه یی را که می خواستیم,نگرفته ایم.زیرا فقط به ظاهر کار اکتفا کرده ایم. در کلام حضرت علی (ع) بیشتر بُعد غیر کلامی مطرح است,یعنی علمی که با فهمیدن درست و عمل کردن به آن,به عمق درون انسان راه یافته باشد.
در فهم عمیق دینی,خدا را به خوبی و مهربانی یاد کنید.تا می توانید از مهربانی خدا بگویید و در آخر به جهنم برسید.ما در تربیت دینی عادت کرده ایم اول جهنم را به بچه ها معرفی کنیم, طوری که انها تصور می کنند,خدا فقط برای سوزادن انسان هاست!در صورتی که تمام سوره های قرآن با بخشندگی او شروع شده است.مراجعی داشتم که مادرش می گفت: (( از نان بربری,وحشت دارد.))علت را جویا شدم و فهمیدم مربی اش به او گفته بود: اگر دختری یکی از موهایش بیرون باشد,خدا یک جهنم دارد,مثل تنور نان بربری;او را روی تخته می گذارند و به داخل تنور می اندازند!دختر دچار احساس گناه,همراه با سوزش آتش شده بود.در صورتی که باید از الطاف خداوند بیشتر صحبت به میان آید.هر روزی که پروردگار به شما نعمتی ارزانی می دارد,در حضور بچه ها از آن یکتای بی همتا تشکر نمایید تا این تصویر زیبا در ذهن آنان شکل گیرد.
دل گفت مرا علم لدُنی هوس است تعلیم بکن گرت بدین دسترس است
گفتم که:«الف» گفت:«دگر؟»گفتم:«هیچ» در خانه اگر کس است,یک حرف بس است
