خوشا انکس که جانش از تو سوزد
چو شمعی پای تو سر بر فروزد
خوشا عشق و خوشا ناکامی عشق
خوشا بر نامی و رسوایی عشق
خوشا بر جان من هر شامو هر روز
همه درد و همه داغ و همه سوز
خوشا عاشق شدن اما جدایی
خوشا عشق و نوای بی نوایی
خوشا در سوز عشق سوختن ها
درون شعله اش افروختن ها
چو عاشق از نگارش کام گیرد
چراغ ارزو هایش بمیرد
اگر میداد لیلی کام مجنون
کجا افسانه میشد نام مجنون
هزاران دل به حسرت خون شد از عشق
یکی در این میان مجنون شد از عشق
در این اتش هر ان کس بیشتر سوزد
چراغش در جهان روشن تر افروخت
نوای عاشقان در بی نواییست
دوام عاشقی ها در جداییست
