چهارشنبه ۲ فروردین ۱۳۹۱ ساعت 2:51 |
|
نوشته شده به دست روانشناسی مدرن | ( )
انتظار
تو آسمون آبی
دیگه نیس پرنده ای
صیادا تفنگ به دستن
همه ، عهدی رو بستن
هر جا پرنده دیدن
جون اونو ، بگیرن
یه عالمه پرنده
به انتظار پرواز
هر روز غروب که میشه
غمگین میخونن آواز
جرات ندارن دیگه
تو آسمون آبی
بال بزنن به سوی
خوشبختی و آزادی
