در مرداب نام ها و صدا ها

در لحظه های ابری ِ سیگار و چای
بهار
 شهید منتظری است
 که در مرداب نام ها و صدا ها
 دریغ دور شکوفه را
 در قلب میز ها و نامه ها
 آتش می زند
آه
 ای خموشی ِ بی انتها
 در این فصل روییده از پله های برفی مرگ
باید
 به خاطر
بسپارم
 ترانه ی ویران جهانی را که در پلک هر ستاره مرا سوخت
که این بهار
طغیان ساده ی آب را
 در رودهای سحرگاه
 از یاد
 برده است .
 آه
ای خموشی ِ بی انتها
 شب همیشه ی دنیا .
 می ایستم
در مدار خسته ی تقویم های گم
و کودکان پیرگاهی
از دور
 مرا
 در مرداب نام ها و صداها
 آه می کشند
 آه
 ای شهید منتظر !
 ای من دوباره !
 ای همیشه ویران !
 در این خموشی ِ بی انتها
در شب همیشه ی دنیا
 با زورق کدام ستاره
از مرداب مِه
گذر
 خواهی کرد ؟