ظلمت سوخته

 جهان
 به هیأت ظلمت بود
 و آفتابی که دشت ها و خیابان ها را
 بی قواره می پیمود
فصل ها و ستاره ها
 کشت زارها و کارخانه ها
 و ادارات و جنگل ها و مردمی که شکل همیشه ی دنیا بودند
گفتم :
- آه
و شعله ای جهان را به آتش کشید
 و جهان
 هنوز
به هیأت ظلمت بود
 اما
 سوخته
 آنگاه
 زیستن را
 دیگرگونه
 بر خاک ایستادم
 در انبوهی ِ ظلمتی سوخته
 که جنونم را
 خیره
 به تماشا ایستاده بود